استدلال به آیههای قرآن
در عین حال بعد از اثبات قرآن با دلیل تواتر، به آیههای قرآن نیز برای اثبات صیانت قرآن میتوان استدلال نمود، از جمله آیه حفظ که میفرماید: ) اِنّا نحنُ نَزَّلْنا الذِّکْرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافظوُن( (حجر، 9)؛ «ما قرآن را نازل کردیم و ما آن را از هر خطر حفظ میکنیم».
وعده الهی اجتنابناپذیر است. و کسی در برابر اراده الهی نمیتواند ایجاد خلل نماید. و نیز آیه مبارکه نفی باطل: ) وَ اِنَّه لَکتابٌ عزیز لا یاتیهِ الباطل من بینَ یدَیهِ و لا من خَلفهِ(؛ «کتابی است نفوذ ناپذیر، باطل از هیچ جانبی به سوی آن راه ندارد و مسلم تحریف باطل است که ساحت قرآن از آن منزه است».
و نیز حدیث شریف ثقلین که قرآن و عترت را دو میراث رسولالله (ص) معرفی میکند. و دستور به پیروی از این دو میدهد، گواه بر صیانت قرآن از هرگونه باطل و تحریف میباشد. زیرا اگر تحریف در آن راه پیدا میکرد، رسولالله (ص) به صورت مطلق و فراگیر امر به پیروی از آن نمینمود. و نیز روایاتی که در ناسازگاری روایات با قرآن، قرآن را محور قرار میدهد، که روایات را به قرآن عرضه نمایید، آنچه با قرآن ناسازگار بود باطل است دلیل بر حق مداری قرآن و بیپیرایگی آن از هرگونه باطل است و همچنین آخرین وحی بودن قرآن دلیل بر صیانت آن است. زیرا اگر آخرین سبحای رخت بر میبندد و افزون بر اینها اعجاز قرآن که سخن گفتن همانند قرآن را بر بشر ناممکن میکند دلیل بر صیانت قرآن از تحریف به زیاده است. اینها دلیلهایی است که افزون بر تواتر قرآن میتوان بر صیانت قرآن ارائه نمود.
اسباب نزول
اما شناخت حوادثی که نزول برخی آیهها را به دنبال داشته است که از آنها به شأن نزول یا اسباب نزول آیهها یاد میشود، مخاطب را با فضا و تناسب سخن بیشتر آشنا میکند. تعداد این حوادث را حدود چهارصد و شصت و پنج مورد شمردهاند (نامه مفید، شماره 8، ص 63) البته صحت همه آنها مورد تردید است لذا اکثر آیههای قرآن بدون اینگونه پیشینهها نازل شدهاند. اما برخی آیهها در اثر بروز حادثهای در فضای خاصی نازل شده است. در اینگونه موارد آگاهی به خصوصیات آن حادثه کمک شایانی به شناخت فضای خاص آن آیهها میکند و مفسر بهتر میتواند تناسب سخن قرآن را درک کند. مانند آیههای افک: )اِنَّ الَّذینَ جاؤوا بِالإفْکِ عُصْبهٌ لَّکُمْ لا تَحسبْوهُ شَرّ لَکُمْ بلْ هْوَ خَیرٌ لَّکُمْ( (نور، 11)؛ «آنانکه افک و بهتان آوردند و گروه همپیمان و مصمم بودند گمان نکنید کار آنها بر ضرر شماست، بلکه موجب خیر و رشد فکری شما میباشد».
شأن نزول آیه در مورد حادثهای است که در جنگ بنی مصطلق برای عایشه همسر رسولالله (ص) اتفاق افتاد. ایشان برای انجام کارهای شخصی از جمعیت همراه دور میشوند. وقتی برمیگردند مسلمانان از آن مکان حرکت کرده بودند، از همراهان جدا میافتند. مردی از راه میرسد با کمال ادب وی را همراهی میکند تا به همراهان و رسولالله (ص) میرساند. این حادثه باعث میشود که صفوانبن المعل السلمی و برخی دیگر زمینه را مساعد دیده به ایشان تهمت بزنند که جریان بسیار مفصل است. (مجمعالبیان، ج 7، ص 130) و چون موضوع از اهمیت بالا برخوردار بود و همسر رسولالله (ص) و بیت وحی به ناحق در معرض اتهام است. قرآن وارد عمل میشود و دامن وی را از این اتهام تطهیر میکند که این افک و بهتان است البته این رخداد برای جامعه اسلامی از یک جهت سبب خیر است نه باعث شرّ؛ زیرا وقتی بررسی و تحقیق شد معلوم شد دامن همسر رسولالله (ص) پاک است. واین پیام را همراه دارد که جامعه هر خبر را نباید بپذیرد باید رشید و بالنده باشد و در مورد شنیدههای خود تحقیق کنید. تا شایعه نتواند بیماری روانی ایجاد کند و موجب اضطراب جامعه گردد و مانند آیههای اول سوره تحریم: )یا اَیْها النبیُ لَمْ تَحرِمْ ما اَحلَّ اللهُ لَکَ تَبتَغی مرْضاتِ اَزْواجکَ(؛ «ای پیامبر؛ از چه جهت برای جلب رضایت همسرانت برخی مباحها را بر خویش ممنوع میکنی».
حادثهای که در مورد حضرت با همسرانش اتفاق افتاد و حضرت برای جلب نظر همسرش با خود عهد کرد برخی مباحها را بر خود ممنوع کند و خود را به زحمت اندازد. (مجمعالبیان، ج 10، ص 314) آیه مبارکه میفرماید نیازی نیست برای جلب نظر آنان خود را به زحمت افکنی. شأن نزولها میتواند در فهم مراد آیه کمک کند که تحریم رسولالله (ص) تحریم یک حکم از جانب خویش نبود که حلالی را حرام کرده باشد. و مانند: )وَ علیَ الثَلایهِ الَّذینَخُلِّفوُا حتی اِذا ضاقَتْ علَیهِمُ الأرْضُ بِما رَحْبتْ( (توبه، 118)؛ «آن سه نفر متخلفی که زمین با همه پهناوریش بر آنها تنگ شد».
که در مورد سه نفر به نامهای کعب بن مالک، مراره بن ربیع، و هلال بن امیه نازل شده است این سه نفر از شرکت در جنگ تبوک سرپیچی کردند.. حضرت آنها را تنبیه کرد و هیچ کس حق ارتباط با آنها را نداشت حتی همسران و خانواده آنان با آنها قطع رابطه کردند به نوعی که عرصه بر آنها تنگ شد از شهر بیرون رفتند، پنجاه روز در بیابان ماندند و توبه و انابه کردند تا آیه نازل شد که توبه آنان پذیرفته است. (مجمعالبیان، ج5، ص 79) آشنایی با خصوصیات این حوادث آشنایی با فضای سخن قرآن است و نکته اساسی که باید به آن توجه کرد. نکات دیگری نیز در این راستا باید مورد توجه قرار گیرد:
نخست این که شأن نزولها آمیخته با برخی مسائل ضعیف و گاهی خرافی و خلاف واقع میباشد، باید حوادثی که به عنوان شأن نزول عنوان شده تحقیق و بررسی می شود.
دو دیگر این که شأن نزول فضای سخن را جهت میدهد. پیام سخن را اختصاص نمیدهد. لذا شأن نزول مخصص و پیام وخطاب عام آیه نمیباشند، آشنایی با فضای سخن است و تنها جری و تطبیق است یعنی مصداق برای یک حکم و پیام کلی است که صدها مصداق دیگر میتواند داشته باشد.
سه دیگر این که این چنین نیست که اگر آن حادثه اتفاق نمیافتاد پیام قرآن و آن آیهها نازل نمیشدند. بلکه معارف و احکام که برای سازندگی جامعه رهنمود است اگر آن شأن نزولها هم نبود به نوع دیگر در فضای دیگر نازل میشدند.
چهار دیگر این که برخی شأن نزولها اختصاصی است و آیه گرچه از جهات دیگر پیام برای همگان داشته باشد لیکن اختصاصی به مقام و موقعیت خاص دارد.
آغاز بعثت
همانگونه که در مورد اولین آیهها نازل شده دیدگاههای گوناگون وجود دارد، درباره آغاز بعثت رسولالله (ص) نیز اختلاف است. معروف در اعتقاد شیعه که برخی شواهد روایی نیز آن را تأیید میکند این است که آغاز بعثت رسولالله (ص) در روز بیست و هفتم ماه رجب چهل سال بعد از عامالفیل بوده است. حتی در روایات برای این روز به همین اعتبار احکام خاصی بیان شده است:
«عن الصادِق (ع) فی الیومِ السابِع وَ العشرونَ من رَجب نَزَلَت النبوتُ علی رسولِالله (ص) لا تَدع صیامَ یومِ السبع وَ عشرین فَإنَّه یومُ الذی نَزَلَت فیه النبوت علی محمدٍ (ص)» (بحار، ج 18، ص 189)؛ «از روزه بیست و هفتم رجب غافل مباش که این روز روزی است که رسالت بر رسولالله (ص) نازل شده است».
«عنِ الرِضا (ع) بعثَ اللهُ عزَّ وَ جلّ، محمداً رَحمه للعالَمین فی سبعَ وَ عشرینَ من رَجبِ فَمن صامَ ذالکَ الیومُ اللهُ لَهُ صیامَ ستینَ شَهراً» (کافی، ج 8، ص 149. وسائل الشیعه، ج 7، ص 329)؛ «از امام رضا (ع) نقل شده است که خدای سبحان محمد(ص) را به عنوان رحمت برای همه انسانها در روز بیست و هفتم ماه رجب به رسالت مبعوث کرد. هر کس این روز را روزه بدارد خدای سبحان ثواب شصت ماه روزه را بر او اعطا میکند».
برخی روایات اهل سنت نیز همین دیدگاه را تأیید میکند. از ابو هریره: «من صامَ یومَ سبعَ وَ عشرینَ من رَجبِ کَتَبَ اللهِ تَعالی صیام ستینَ شَهراً وَ هوَ الیوم الَّذی نَزَلَ فیهِ جِبرِئیل علی النّبیءِ (ص)» (التمهید، ج 1، ص 107)؛ «هر کس روز بیست و هفتم ماه رجب را روزه بگیرد ثواب شصت ماه روزه دارد. در این روز جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل شده است».
از سلمان فارسی (رحمتالله) نیز نقل میکنند: «فی رَجبِ یومٌ وَ لَیله و هوَ لثلاثِ بِقَین من رَجبٍ فیهِ بعثَ اللهُ محمداً (ص)» (همان)؛ «در ماه رجب شب و روزی است که سه روز به آخر ماه مانده که در آن روز خدای سبحان محمد را به رسالت مبعوث نموده است».
دیدگاه دوم که یعقوبی آن را انتخاب میکند این که آغاز بعثت رسولالله (ص) دوازدهم ربیعالاول میباشد که بر این دیدگاه دلیل ذکر نشده است تنها نقل تاریخ یعقوبی است. (تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 341)
دیدگاه سوم که معروف در اعتقاد اهل سنت است و شواهد قرآنی را بر آن تطبیق میکنند این که آغاز بعثت رسولالله (ص) بیست و چهارم و یا بیست و هشتم ماه رمضان است، دلیل این دیدگاه را آیهها قرآن که دلالت میکنند قرآن در ماه رمضان نازل شده است قرار دادهاند، مانند: )شَهرُ رَمضانُ الَّذی اُنزِلَ فیهِ القُرآنَ( (بقره، 185)؛ «ماه رمضان ماهی است که در آن قرآن نازل شده است».
سؤالاتی در پیرامون این استدلال مطرح است که اگر آن سؤالها بیجواب بماند؛ این دیدگاه قابل دفاع نخواهد بود. آنگاه بهترین دیدگاه همان دیدگاه اول است که آغاز بعثت، بیست و هفتم ماه رجب میباشد.
از محتوای برخی سوره میتوان اطمینان حاصل نمود که در اواخر رسالت رسولالله (ص) نازل شدهاند مانند سوره نصر، سوره توبه و سوره مائده و … لیکن از درون سوره نمیتوان این نکته را به دست آورد که فلان سوره آخرین سوره میباشد. لذا برای تشخیص آخرین سوره باید به شواهد روایی و تاریخی رجوع نمود و شواهد روایی در این رابطه متفاوت است برخی دلالت دارند آخرین سوره که به صورت کامل نازل شد توبه است: «آخَرُ سورَهٍ برائَت» (درالمنثور، ج 3، ص 208) برخی از شواهد دلالت دارد آخرین سوره مائده است: «عایشَه یا جْبیر تَقْراُ سورَهَ المائدهَ فَقُلْتُ نَعمْ فَقالَتْ اَما اَنَّها آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ فَما وَجدْتُم فیهِ منْ حلالٍ بِاستَحلوُهُ وَ ما وَجدْتُمْ منْ حرامٍ فَحرِموُهُ». (همان)
سوره مائده آخرین سورهای است که نازل شده است هر حکم حلالی در آن مشاهده کردید حلال بدانید (نسخ نشده است) و هر حکم حرامی در آن دیدید حرام بدانید. از عبدالله بن عمر نیز نقل شده که آخرین سوره مائده و فتح میباشد: (درالمنثور، ج 2، ص 252) «عنْ علی (ع) وَ کانَ آخَرُ ما نَزَلَ سورَهُ الْمائدهِ نَسخَتْ ما قَبلَها وَ لَمْ ینْسخْها شَیءٌ» (همان، ج 1، ص 582)؛ «از علی (ع) نقل شده است آخرین سوره مائده بوده است که چیزی از آن نسخ نشده است».
و نیز برخی روایات دلالت دارند که آخرین سوره، سوره نصر است: «عن الرِضا (ع) اِنَّ اَوَّلَ مانَزَلَتْ بِسمِ الله الرحمنِ الرحیمِ، إقرأ بِاسمِ رَبکَ الَّذی خَلَق. وَ آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ إذا جاءَ نَصْرُ اللهِ» (همان، ج 5، ص 690)؛ «از امام رضا (ع) نقل میکنند که اولین سوره علق و آخرین سوره نصر است».
از ابن عباس هم نقل شده که آخرین سورهای که یکجا نازل شده است سوره نصر است و: «آخَرُ سورَهٍ نَزَلَتْ منَ الْقُرآنِ جمیعاً إذا جاءَ نَصْرُ اللهِ وَ الْفَتْحِ». (همان، ج 6، ص 407) با توجه به این که سوره مائده یکجا نازل نشده است میتوان گفت شواهد روایی، تاریخی که میگویند سوره برائت یا سوره نصر آخرین سوره است ناسازگاری با روایاتی که دلالت دارند مائده آخرین سوره است ندارد، زیرا منظور آنها از آخرین سوره آخرین سورهای است به صورت کامل نازل شده است و منظور این روایات آخرین سورهای که قطعه قطعه نازل شده است مائده میباشد. لذا بر اساس شواهد آخرین سوره که نازل شده سوره مائده است و محتوای سوره که سخن از «الیومها» دارد و نیز موضوع تعیین رهبری در روزهای آخر عمر رسولالله (ص) خود نیز شاهد بر این نکته خواهد بود. گرچه آخرین سورهای که به صورت کامل نازل شده سوره نصر باشد.
شواهد بسیاری با مضمون متفاوت از طریق اهل سنت در مورد آخرین آیه وارد شده است برخی شواهد دلالت دارند «آیه کلاله» آخرین آیه سوره نساء آخرین آیه است «عنِ البراءِ قالَ آخَرُ آیهٍ نَزَلَتْ خاتمهٌ سوُرَهُ النساءِ یستَفْتوُنَکَ قُلْ اللهِ یُفْتیکُمْ فی لْکَلالَهِ» (درالمنثور، ج 2، ص 251) برخی شواهد میگویند آخرین آیه، آیه رِباست: )عنِ ابنِ عباسِ آخَرُ آیهٍ نَزَلَتْ آیهَ الرّبا( (بقره، 278)
برخی آخرین آیه را آیه: )وَ ما اَرْسلْنا منْ قَبلکَ من رَسوْلٍ( دانستهاند و برخی دیگر آخرین آیه را: )وَ اتَّقوا یوماً ترجعون فیه الی الله( (بقره، 281) یاد کردهاند.
برخی دیگر آیه: )لَقَدْ جائَکُم من اَنْفُسکُم( (توبه، 128) را گفتهاند. در برخی روایات از طریق شیعه گفته شده آخرین فریضهای که نازل شده است ولایت است: «عنْ اَبی جعفَرٍ (ع): کانَتِ الْفَریضَهٍ فَکانَتِ الْوِدایهُ آخَرُ الْفَرائض فَأنْزَلَ اللهُ عزّ وَ جلَّ اَلْیوْمُ اَکْملْتُ لَکُمْ دینَکُمْ» (نورالثقلین، ج 1، ص587)؛ «هر فریضه بعد از فریضه نازل میشد که تا این که آیه آخرین فریضه». آیه: )اَلْیوْمُ اَکْملْتُ لَکُمْ دینَکُمْ( نازل شد.
در مورد دیدگاههای اهل سنت خود آنها هم قبول ندارند اینها روایت باشند لذا مانند قاضی ابوبکر و نیز زرکشی میگویند اینها گمانی بیش نیستند. (البرهان فی علومالقرآن، ج 1، ص 268) و چون بعد از آیه ولایت آیههای دیگری نازل شده است و این آیه آخرین آیه نبوده است میتوان گفت آخرین آیه همان «کلاله» است که مشهور است و دلیل بر مخدوش بودنش هم نیست.
با این نرم افزار می توانید تمام پوشه های مخاطب خود را مخفی کنید
ابتدا شما یکی از درایو ها را انتخاب می کنید
برنامه تمام پوشه
ها حتی پوشه های زیر شاخه را پیدا می کند و لیست آنها را نشان می دهد
با فشار
دادن کلید هاید تمام این پوشه ها مخفی می شود
با فشار دادن کلید شو تمام فایل ها
ظاهر می شود
توجه کنید که پوشه هایی که با این برنامه مخفی شده اند فقط با خود این
برنامه ظاهر می شوند
حجم برنامه ۱ مگا بایت
.
کرک برنامه hide
این متن را در فایل تکس پیس کرده و با نام زیر ذخیره کنید و روی آن دو بار کلیک کنید
Crack.reg
Crack.reg
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
این نرم افزار صدایی فرا صوت که انسان قادر به شنیدن آن نیست تولید می کند
این صدا به گونه ای گوش خراش منتشر می شود . و باعث آزار شنونده های آن می شود
حیوانات اهلی و دیگر حیوانات قادر به شنیدن این صدا هستند و باعث دور شدن آنها از محیط کنار رایانه می شود
از مهمترین کاربرد های برنامه دور کردن حشرات از جمله پشه و مگس است و در بعضی موارد باعث نابودی آن می شود
نرم افزاری است که شما را از شر پشه های مزاحم اطراف کامپیوتر خلاص می کند
.