سورة نوح 71

سورة نوح 71
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ما نوح را به سوى قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» (1)

گفت: «اى قوم! من براى شما بیم‏دهنده آشکارى هستم، (2)

که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! (3)

اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را مى‏آمرزد و تا زمان معینى شما را عمر مى‏دهد; زیرا هنگامى که اجل الهى فرا رسد، تاخیرى نخواهد داشت اگر مى‏دانستید!» (4)

(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت کردم، (5)

اما دعوت من چیزى جز فرار از حق بر آنان نیفزود! (6)

و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزى، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدت استکبار کردند! (7)

سپس من آنها را با صداى بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، (8)

سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) براى آنان بیان داشتم! (9)

به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است... (10)

تا بارانهاى پربرکت آسمان را پى در پى بر شما فرستد، (11)

و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد! (12)

چرا شما براى خدا عظمت قائل نیستید؟! (13)

در حالى که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! (14)

آیا نمى‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکى بالاى دیگرى آفریده است، (15)

و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایى، و خورشید را چراغ فروزانى قرار داده است؟! (16)

و خداوند شما را همچون گیاهى از زمین رویانید، (17)

سپس شما را به همان زمین بازمى‏گرداند، و بار دیگر شما را خارج مى‏سازد! (18)

و خداوند زمین را براى شما فرش گسترده‏اى قرار داد... (19)

تا از راههاى وسیع و دره‏هاى آن بگذرید (و به هر جا مى‏خواهید بروید)!» (20)

نوح (بعد از نومیدى از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من کردند و از کسانى پیروى نمودند که اموال و فرزندانشان چیزى جز زیانکارى بر آنها نیفزوده است! (21)

و (این رهبران گمراه) مکر عظیمى به کار بردند... (22)

و گفتند: دست از خدایان و بتهاى خود برندارید (به خصوص) بتهاى «ود»، «سواع‏»، «یغوث‏»، س‏خ‏للّهیعوق‏» و «نسر» را رها نکنید! (23)

و آنها گروه بسیارى را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!» (24)

(آرى، سرانجام) همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانى براى خود نیافتند! (25)

نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روى زمین باقى مگذار! (26)

چرا که اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مى‏کنند و جز نسلى فاجر و کافر به وجود نمى‏آورند! (27)

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانى را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز; و ظالمان را جز هلاکت میفزا!» (28)