سورة البلد
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قسم به این شهر مقدس ( مکه)، (1)
شهرى که تو در آن ساکنى، (2)
و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح)، (3)
که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (4)
آیا او گمان مىکند که هیچ کس نمىتواند بر او دست یابد؟! (5)
مىگوید: «مال زیادى را (در کارهاى خیر) نابود کردهام!» (6)
آیا (انسان) گمان مىکند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیرى انجام نداده) است؟! (7)
آیا براى او دو چشم قرار ندادیم، (8)
و یک زبان و دو لب؟! (9)
و او را به راه خیر و شر هدایت کردیم! (10)
ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (11)
و تو نمىدانى آن گردنه چیست! (12)
آزادکردن بردهاى، (13)
یا غذا دادن در روز گرسنگى... (14)
یتیمى از خویشاوندان، (15)
یا مستمندى خاکنشین را، (16)
سپس از کسانى باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایى و رحمت توصیه مىکنند! (17)
آنها «اصحاب الیمین»اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان مىدهند)! (18)
و کسانى که آیات ما را انکار کردهاند افرادى شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده مىشود). (19)
بر آنها آتشى است فروبسته (که راه فرارى از آن نیست)! (20)