سورة القیامة 75

سورة القیامة 75
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به روز قیامت، (1)

و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بیدار و ملامتگر (که رستاخیز حق است)! (2)

آیا انسان مى‏پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد؟! (3)

آرى قادریم که (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم! (4)

(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او مى‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند! (5)

(از این رو) مى‏پرسد: «قیامت کى خواهد بود»! (6)

(بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش درآید، (7)

و ماه بى‏نور گردد، (8)

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند، (9)

آن روز انسان مى‏گوید: «راه فرار کجاست؟!» (10)

هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد! (11)

آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است; (12)

و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى‏کنند! (13)

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14)

هر چند (در ظاهر) براى خود عذرهایى بتراشد! (15)

زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن ( قرآن) حرکت مده، (16)

چرا که جمع‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17)

پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروى کن! (18)

سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (19)

چنین نیست که شما مى‏پندارید (و دلایل معاد را کافى نمى‏دانید); بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید (و هوسرانى بى‏قید و شرط را)! (20)

و آخرت را رها مى‏کنید! (21)

(آرى) در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است، (22)

و به پروردگارش مى‏نگرد! (23)

و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است، (24)

زیرا مى‏داند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مى‏شکند! (25)

چنین نیست (که انسان مى‏پندارد! او ایمان نمى‏آورد) تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد، (26)

و گفته شود: «آیا کسى هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27)

و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند، (28)

و ساق پاها (از سختى جان‏دادن) به هم بپیچد! (29)

(آرى) در آن روز مسیر همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (30)

(در آن روز گفته مى‏شود:) او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند، (31)

بلکه تکذیب کرد و روى‏گردان شد، (32)

سپس بسوى خانواده خود بازگشت در حالى که متکبرانه قدم برمى‏داشت! (33)

(با این اعمال) عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (34)

سپس عذاب الهى براى تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (35)

آیا انسان گمان مى‏کند بى‏هدف رها مى‏شود؟! (36)

آیا او نطفه‏اى از منى که در رحم ریخته مى‏شود نبود؟! (37)

سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت، (38)

و از او دو زوج مرد و زن آفرید! (39)

آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (40)